Dreams of Dancing...

Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι!

Το ρολόι έδειχνε ήδη 16.30 και η Νίνα αναστέναξε από ανακούφιση. Είχαν περάσει οκτώ βαρετές ώρες στη δουλειά και όπου να' ναι έφτανε η ώρα να σχολάσει. Έγειρε το κεφάλι της πίσω και προσπάθησε να ανακουφίσει τον αυχένα της τεντώνοντάς τον λαιμό της δεξιά κι αριστερά. Δευτέρα σήμερα και ακόμα δεν είχε συνέλθει από το ξενύχτι του Σαββάτου. «Άντε να πάω σπίτι μπας και κοιμηθώ λίγο.», σκέφτηκε και αμέσως γέλασε λες και η σκέψη της της φάνηκε αστεία. Και όντως ήταν. Όταν ήταν πιο μικρές με την Τζίνα δεν ξεκουνιόνταν από τα κλαμπ αν δεν πήγαινε τουλάχιστον 04.00 και τώρα με ένα μόνο ξενύχτι κατάφερνε να βγει off σε χρόνο ρεκόρ.

Κατά ένα περίεργο λόγο της έλειπαν εκείνες τις μέρες. Τότε που οι δυο τους ήταν ξέγνοιαστες, χωρίς δουλειά και υποχρεώσεις, που έβγαιναν σχεδόν κάθε βράδυ, έκαναν ό,τι τρέλα τους κατέβαινε και διασκέδαζαν στο έπακρο. Η ζωή της Τζίνας δεν είχε αλλάξει πολύ από τότε. Είχε βρει δουλειά ως καθηγήτρια σε μια σχολή χορού, είχε τη δική της χορευτική ομάδα, έναν γκόμενο που ήταν μονίμως μέσα στα κλαμπ και στη διασκέδαση και έτσι όλη της η ζωή είχε παραμείνει ένα ξέφρενο πάρτι. Για την Νίνα η ζωή τουλάχιστον από την άποψη της διασκέδασης είχε πάει κατά διαόλου. Με το που επέστρεψε στην Ελλάδα βρήκε με μέσον μια καλή δουλειά ως γραφίστρια σε ένα περιοδικό και, μπορεί μεν να έκανε αυτό που είχε σπουδάσει και λάτρευε, αλλά οι μέρες της κυλούσαν ως εξής: Δουλειά από τις 9.00 μέχρι τις 17.00 – εκτός κι αν προέκυπτε και κάποιο επιπλέον έκτακτο πρότζεκτ – κι ύστερα στο σπίτι να προσπαθεί να ανακουφίσει τον αυχένα της από την πολύωρη καταπόνηση στον υπολογιστή. Πλέον το πρόγραμμά της δεν περιλάμβανε τίποτα το φοβερό. Μια χαλαρή ταινιούλα το βράδυ ήταν η μόνη ξέφρενη επιλογή διασκέδασης που διέθετε εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Η πόρτα του γραφείου της χτύπησε ρυθμικά και στη συνέχεια μπήκε η Αναστασία. Η Νίνα παραξενεύτηκε με την παρουσία της ξαδέρφης της στο γραφείο αφού η ίδια δεν θυμόταν να είχαν κανονίσει κάτι μετά το σχόλασμα.

«Είχες πει ότι θα περάσεις και το ξέχασα;», τη ρώτησε καθώς σηκώθηκε να τη φιλήσει σταυρωτά. Η Αναστασία ακούμπησε την αυθεντική Louis Vuitton της επάνω στο γραφείο και κάθισε σε μία από τις καρέκλες των επισκεπτών.

«Όχι, αλλά έχω τέλεια νέα κι είπα να περάσω να στα πω από κοντά, αντί να σε πάρω τηλέφωνο.»

«Νέα;», τη ρώτησε καχύποπτα. Τα φοβερά νέα για την Αναστασία ήταν συνήθως τίποτα γκαλά μόδας τα οποία η Νίνα βαριόταν όσο τίποτα στον κόσμο.