~Seni Bekliyorum~ #Wattys2015

Vicdan Trafiği 2/2 (Wtf~4)

*I am Waiting For You*
---

Araba yavaşladığında arabanın camından geldiğimiz yere baktım. Karşımda sıralı iki katlı lüks evler vardı. Buranın otel olmadığı gayet açıktı. Arabayı park eden Kubilay'a bakıp soru sormak için konuşacağımda "Açıklayacağım in hadi" dedi. Dediğine uyup emniyet kemerimi çıkardım ardından kapıyı açıp indim. Sakin hareketlerle davranırken Kubilay çoktan inmiş yanıma gelmişti bile. Benden bir adım önden giderek bana yol gösteriyordu. Ben yavaş yürüdüğüm için o da arada bana bakarak yavaş yürüyordu. Kahverengi cepheli bir eve yaklaştığımızda durdu. Bahçe kapısının önündeydik ve bende ona uyarak durdum. Ben konuşmadan açıklama beklerken konuşamaya başladı.
" Burası ablamın evi. Sen bu haldeyken sana refakatçilik edecek biri lazımdı."

"Nasıl olur? Tanımadığım insanların yanında hem ben.." sözümü keserek cevap verdi.

"Bende tanıdığın biri değildim"

Dediklerinde haklıydı tanımadığım biri olarak o gece onu aramıştım,ki Allah'tan yardım etmişti. Seninle mi uğraşacağım diyebilirdi ya da benim başta yapmam gerektiği gibi ambulansı arayabilirdi.Ama o iyi biriydi, kendi ağzıyla demişti basit vicdanı bile onu bunları yapmaya itiyordu. Yaptıklarına bakılırsa ne kadar basit olur orası tartışılırdı. Ayrıca gene o ukala fısıltı vardı sesinde. Sinirimi bozsada yine bir şey diyemedim. Ama kendimi her zaman haklı diye de susturamazdım.

"Evet, ama o an korkumdan ne yapacağımı bilmiyordum mantıklı davranacak halde değildim. Bebeğim için yardıma ihtiyacım vardı" dedim bende hafif ukala tınıda.

"Yapman gereken tam olarak buydu. Yardıma ihtiyacın vardı, bende zaten bunun için numaramı verdim. Ve şu an ben bunu yapmak istediğim için buradasın. Bunu mantıksızlık olarak düşünme."

"Ya ablan rahatsız olursa, beni tanımıyor."

Suratıma kendimi salak hissettiren bir bakışla bakıp "İstemeyecek olsa seni buraya getirmezdim. Durumunu anlatınca ablam ve eşi seni severek ağırlayacaklarını söyledi"

Dedikleri ne kadar doğruydu bilmiyorum. Doğru var sayarsak demekki ailesi benim durumumu bildikleri halde kabul etmişlerdi. Bu iyi insan olduklarını gösterirdi. Bu bir yalan ise Kubilay emri vaki filan yapmış olabilirdi. Ama neden böyle yapıyordu? Evet araba da bu soruya cevap olarak vicdanını rahat ettirmek için demişti. Sonuç olarak ben her türlü rahatsız olacaktım ve rahatsız edecektim. Yaşadıklarımı başkalarının bilmesi rahatsız ederdi. Sığıntı gibi nereye kadar yaşayacaktım ki. Ayrıca kadının eşi de varmış kesin rahatsız olurlardı.

"Anlattıysan daha kötü ve eşi varmış ben kalamam"

"Hamile olduğunu, yalnız kalmaman gerektiğini belirttim. Bana anlattıklarını anlatmadım ve asla anlatmam. Beni geçtim hipokrat yeminim var. Ve eniştem konusunda endişeni anlıyorum ama onu, onları tanıyınca endişen gidecek. İnan ve güven bana"

Dedikleri ile aklımdan geçenlerden utanmıştım. Anlayabiliyordu, beni düşündüklerimi. Utancımdan bakışlarımı ondan kaçırdım. Üstüne birde  inan ve güven bana demişti. Sesi samimi geliyordu. İnanmak belki olurda ama nasıl güvenirdim. Bir insan inandığına güvenmez miydi ya da güvendiğine inanmaz mıydı? İnanmak ve güvenmek korkutuyordu. Bunları es geçmeliydim çok zor ve yorucu konulardı ve ben şu an daha fazla yorulamazdım.
Durumumu düşününce bana göre önüme çıkan seçeneklerden en iyisi şimdilik burası gibi duruyordu.Fazla param yoktu bir otele gitsem yine ilk gittiğim gibi bir yer olacaktı. Sırf korkumdan başıma gelenler ortadaydı daha iyi bir yer içinse param yetmezdi. Burada bir müddet kalıp ileride ne yapağımı düşünmeliydim. Fikrimi değiştirmeden hemen
"Tamam" dedim.