Ο μεταλλικός ήχος των εφεδρικών κλειδιών της Τζίνας ακούστηκε καθώς άνοιξε την εξώπορτα του διαμερίσματος της Νίνας και μπαίνοντας μέσα βιάστηκε να την ξανακλείσει.
«Νίνα;», φώναξε καθώς έριχνε μια γρήγορη ματιά στην κουζίνα, αλλά αμέσως άκουσε τα κλάματα της κολλητής της που προέρχονταν από το υπνοδωμάτιο. Δίχως να χάσει χρόνο βγάζοντας τη ζακέτα ή την τσάντα της, έτρεξε μέσα. Η Νίνα βρισκόταν στο κρεβάτι της σε κακό χάλι, ξαπλωμένη, παρέα με ένα βουνό από χαρτομάντιλα και με κάτι μάτια πρησμένα και κατακόκκινα.
«Κορίτσι μου, τί έγινε; Τί είναι όλα αυτά;», τη ρώτησε ανήσυχη, κάνοντας στην άκρη τα χαρτομάντηλα για να μπορέσει να κάτσει δίπλα της. Η Νίνα έκλαιγε σιγανά και τα λόγια της ίσα που ακούγονταν.
«Τελείωσε.»
«Ποιό;»
«Εγώ κι ο Άλεξ.»
«Ωχ, τί έγινε; Μαλώσατε;»
«Όχι. Τον έδιωξα.»
«Γιατί;»
«Δεν σου είπε ο Μάρκος;»
«Όχι.»
«Όχι;», αναρωτήθηκε παραξενεμένη. «Ε, τότε από πού κι ως πού ήρθες από δω;»
«Ξύπνησα το πρωί και δεν τον βρήκα σπίτι. Μου είχε αφήσει ίσα με εκατό αναπάντητες στο κινητό και ένα μήνυμα που έλεγε ότι θα κοιμηθεί στου Άλεξ γιατί μέθυσε άσχημα χθες και αναγκάστηκε να τον πάει σπίτι. Κάτι, λέει, έγινε μεταξύ σας και ότι μόλις δω το μήνυμα να έρθω κατευθείαν εδώ γιατί δεν είσαι καλά. Τί έγινε;»
«Μου ζήτησε να χορέψουμε.»
«Ωχ.», αναφώνησε θορυβημένη. «Και;»
«Και φρίκαρα. Μου το ζήτησε τόσες φορές και είδα ότι το ήθελε τόσο πολύ και σκέφτηκα ότι εντάξει, κρίμα είναι, ας του κάνω τη χάρη και θα τα καταφέρω να το διαχειριστώ, αλλά μετά ξεκινήσαμε να χορεύουμε και... Τζίνα, μου ήρθαν όλα στο μυαλό, δεν φαντάζεσαι πόσο φρίκαρα.»
«Σε καταλαβαίνω.», αναφώνησε καθησυχαστικά τρίβοντάς της την πλάτη για να ηρεμήσει. «Λογικό είναι. Ηρέμησε και θα περάσει.»
«Με μισεί.»
«Σιγά μη σε θέλει και νεκρή, βρε Νίνα.»
«Το λες γιατί δεν ξέρεις πώς ήταν. Αν τον έβλεπες πώς με κοιτούσε την ώρα που έφευγα. Ποτέ του δεν θα με συγχωρέσει.»
«Τώρα υπερβάλεις. Για τον Άλεξ μιλάμε, δεν μιλάμε για κανέναν καθυστερημένο.»
«Άκου που σου λέω. Τον πλήγωσα. Έτρεχε πίσω μου και μου φώναζε να του εξηγήσω κι εγώ του φέρθηκα σαν σκύλα και του είπα να μην με ξαναενοχλήσει...», είπε με το που σηκώθηκε στα γόνατα για να μιλήσει στην Τζίνα και ξαφνικά ένιωσε την ανάσα της να κόβεται. «Να μην με ξαναπάρει τηλέφωνο...», προσπάθησε να συνεχίσει όμως ένας συριγμός ακούστηκε μέσα από το στήθος της και το πρόσωπό της άρχισε να χλομιάζει.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Dreams of Dancing...
RomanceΝίνα: Τον θέλει σαν τρελή, αλλά πρέπει πάσει θυσία να μείνει μακριά του. Άλεξ: Την θέλει σαν τρελός και δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει από το να την κερδίσει. Εσείς; Τί θα κάνατε αν θέλατε κάποιον πάρα πολύ, όμως δεν μπορούσατε να τον έχετε;
