Δεν είχε ξημερώσει ακόμα όταν, κουρασμένη από τον άτσαλο και ανήσυχο ύπνο της, η Νίνα έκανε να γυρίσει πλευρό για να ξεκουράσει το πιασμένο της σώμα. Μία προσπάθεια κι άλλη μία ακόμα... όμως τελικά γρήγορα συνειδητοποίησε πως της ήταν αδύνατον να κουνηθεί από τη θέση της. Ανοίγοντας τα μάτια της μήπως και καταλάβει τί ήταν αυτό που την εμπόδιζε να μετακινηθεί, αντίκρισε τον εαυτό της εγκλωβισμένο μες στην αγκαλιά του Άλεξ, με τα μπράτσα του να τη σφίγγουν με τόση δύναμη που σε λίγο θα της έκοβαν ακόμη και την ανάσα. Ξάφνου ένα αίσθημα εκνευρισμού κατέκλυσε τη σκέψη της. Τί κι αν του το απαγόρευσε χθες να την ακουμπήσει, τί κι αν τον φοβέρισε πως αν δεν συμμορφωθεί θα πάει να κοιμηθεί στον καναπέ... πάλι αυτό που ήθελε εκείνος έκανε!
«Άλεξ.», τον σκούντησε, αλλά ο Άλεξ ούτε ξύπνησε, ούτε και αντέδρασε. «Άλεξ.», επανέλαβε και τελικά κατάφερε να τον ξυπνήσει. «Με σφίγγεις!», διαμαρτυρήθηκε.
«Συγνώμη.», της απάντησε εκείνος και με το μυαλό του να ανακαλεί αμέσως τί είχε προηγηθεί χθες, την άφησε απότομα από την αγκαλιά του, φοβούμενος ότι θα τον ψάλει. Τα μάτια του αν και αγουροξυπνημένα είχαν πάρει μια περίεργη έκφραση παράπονου αναμεμειγμένο με μετάνοια, γεγονός που έκανε αμέσως τον εκνευρισμό της Νίνας να λυγίσει. Δίχως να του πει τίποτα, έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό και στη συνέχεια τοποθέτησε το σώμα της και πάλι στην αγκαλιά του. Ο Άλεξ ούτε που τόλμησε να της πει τίποτα. Με το που την είδε να χώνεται μες στην αγκαλιά του και να προσπαθεί να βολευτεί, την έσφιξε ξανά με τα χέρια του κι άρχισε να της χαϊδεύει τα μαλλιά,... τους ώμους, το πρόσωπο. Κι ύστερα από λίγο άρχισε να της χαρίζει γλυκά και απελπισμένα φιλιά... στο μέτωπο, στα μάγουλα, στα μάτια της.
«Άλεξ, σταμάτα να συμπεριφέρεσαι λες και θα με χάσεις.», τον μάλωσε κι αμέσως ο Άλεξ την κοίταξε ξαφνιασμένος. «Δεν έχω σκοπό να σε χωρίσω. Να σου δώσω ένα μάθημα θέλω.»
«Μωρό μου, συγνώμη. Δεν έπρεπε να φερθώ έτσι. Είμαι ένας ανασφαλής...»
«Αυτό το είπες και την προηγούμενη φορά.»
«Νιώθω απαίσια.»
«Και πολύ καλά κάνεις! Κοιμήσου τώρα σε παρακαλώ γιατί νυστάζω.»
«Μου είσαι θυμωμένη;»
«Κοιμήσου, Άλεξ. Θα τα πούμε το πρωί.»
«Εντάξει, μωρό μου. Κοιμάμαι.», της είπε και στη συνέχεια την έκλεισε μες στην αγκαλιά του. Τα κόκκαλα της ωμοπλάτης της έκαναν έναν ανατριχιαστικό θόρυβο έτσι όπως την ζούλιξε με δύναμη και προσπαθώντας να μην σκάσει στα γέλια, έκανε να τον μαλώσει:
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Dreams of Dancing...
RomanceΝίνα: Τον θέλει σαν τρελή, αλλά πρέπει πάσει θυσία να μείνει μακριά του. Άλεξ: Την θέλει σαν τρελός και δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει από το να την κερδίσει. Εσείς; Τί θα κάνατε αν θέλατε κάποιον πάρα πολύ, όμως δεν μπορούσατε να τον έχετε;
