«Μπορείς να αρχίσεις από τώρα να τραβάς, δεν έχω πρόβλημα.», της είπε καθώς έκανε ζέσταμα. Η Νίνα καθόταν σε μια γωνιά, δίπλα από εκεί που είχε παρατήσει ο Άλεξ την αθλητική του τσάντα και έκανε τις τελευταίες ρυθμίσεις στη φωτογραφική της μηχανή. Ήταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα και η Μαρίνα Φλοίσβου ήταν γεμάτη από κόσμο. Άλλοι έκαναν περίπατο μαζί με τα παιδιά τους, άλλοι είχαν βγάλει βόλτα τους τετράποδους φίλους τους, άλλοι έκαναν ποδήλατο και άλλοι είχαν κάτσει απλά στις καφετέριες για ένα χαλαρό καφεδάκι.
«Εντάξει.», του είπε καθώς τον πλησίασε σε απόσταση αρκετά καλή για λήψη. «Μόνο γύρνα ώστε να είσαι κόντρα στο φως και να φαίνεται και λίγο η θάλασσα.» συμπλήρωσε κι ύστερα άρχισε να τραβά φωτογραφίες.
Ευτυχώς η Νίνα με τον Άλεξ είχαν βρει ένα όμορφο σημείο, όπου δεν διέρχονταν πολλοί περαστικοί και ήταν ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Ό,τι έπρεπε για υπέροχες καλλιτεχνικές φωτογραφίες, αν και η φωτογένεια του Άλεξ ήταν τόσο επιβλητική που έκλεβε την παράσταση σε κάθε φωτογραφία. Καθιστός όπως ήταν στο έδαφος κάνοντας ανοίγματα και κάμψεις, η Νίνα περιστρεφόταν γύρω του αναζητώντας συνεχώς τον τέλειο φωτισμό, την τέλεια γωνία και την τέλεια πόζα. Ο Άλεξ δεν παραπονιόταν καθόλου για το ότι είχε πιθανότατα ζαλιστεί έχοντάς την να γυρνά σαν σβούρα γύρω γύρω. Απεναντίας ήταν απόλυτα ήρεμος και συγκεντρωμένος στις ασκήσεις του, εκτός φυσικά από τις στιγμές εκείνες που έστρεφε το βλέμμα του στον φακό και της χαμογελούσε.
«Άλεξ, να σε ρωτήσω κάτι;», μίλησε έπειτα από λίγο σπάζοντας την σιωπή ανάμεσά τους. Δεν της προκαλούσε αμηχανία, απλά είχε αρχίσει να νιώθει παράξενα που τόση ώρα δεν είχαν ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα.
«Ό,τι θες.», της απάντησε εκείνος.
«Πώς και αποφάσισες να ασχοληθείς με τον χορό;»
«Όταν ήμουν πιτσιρικάς μόλις είχε αρχίσει να γίνεται μόδα το παρκούρ. Ασχολήθηκα δύο περίπου χρόνια με αυτό και στα 18 μου ξεκίνησα το hip hop.»
«Συνολικά, δηλαδή, ασχολείσαι οκτώ χρόνια.»
«Ναι, κάπου τόσο πρέπει να είναι.»
«Και πώς και δεν έχεις λάβει μέρος ακόμα σε κάποιο φεστιβάλ χορού;»
«Νίνα, με πληγώνεις;», είπε βγάζοντας το φούτερ που φορούσε για να τον κρατά ζεστό και μένοντας πια με το κοντομάνικο.
«Γιατί;»
«Σε φεστιβάλ χορού γνωριστήκαμε, το ξέχασες; Τόσο απαρατήρητος περνάω πια από τη ζωή σου;»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Dreams of Dancing...
RomanceΝίνα: Τον θέλει σαν τρελή, αλλά πρέπει πάσει θυσία να μείνει μακριά του. Άλεξ: Την θέλει σαν τρελός και δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει από το να την κερδίσει. Εσείς; Τί θα κάνατε αν θέλατε κάποιον πάρα πολύ, όμως δεν μπορούσατε να τον έχετε;
