Whiskey Blood and Love.

Hoofdstuk 5

Ik dronk mijn whiskey leeg en wou op staan. Maar de jongen vrouw naast me hield me tegen.

"waar ga je heen'"? vroeg ze een beetje verbaast. Ik wist eerst niet zo goed wat ik moest zeggen. Ze had mijn hand vast, en ik keek even naar onze handen. Haar wangen werden een beetje rood, en ze liet snel mijn hand los. "sorry" stamelde ze een beetje. Ik lachten even naar haar. "ik moet naar huis, ik ben al veel langer gebleven dan de bedoeling was" zei ik. Ik pakte mijn jasje die ik had uit gedaan, omdat het veel te warm was in het café. "zie ik je nog eens"? vroeg ze met grote ogen. Ik knikte langzaam en boog naar haar toe om haar een kus op haar wang te geven. Ik liep naar de deur van het café en draaiden me nog een keer om, om naar haar te zwaaien. Ze zwaaiden terug en blies een kus naar me. Ik liep snel naar huis.

Daar aan gekomen liep ik meteen de kelder in. Emily lag op het bed, ze werd wakker toen ik de trap op rende. Ze keek me verbaast aan. Ik maakte de ketting los van haar pols en trok haar op. "wat ga je doen"? vroeg ze verbaast. Ze probeerde zich los te trekken. Maar ik was sterker en trok haar mee naar de andere kamer. "wat doe je met me"? riep ze nu in paniek uit. Ik duwde haar voor me uit en gooide de deur achter me dicht. De klap echode door de kamer heen. Ze trok nog een keer, maar ik liet haar niet los. Ik duwde haar naar de behandel tafel en bond haar daar weer vast. "wat doe je, waarom laat je me niet gewoon gaan" zei Emily. Er rolde een traan over haar wang. Ze draaiden haar hoofd naar de andere kant. Ik liep naar de kast en pakte wat spullen er uit. Ik wilde haar eerst snel doden, maar op weg naar huis had ik besloten, dat ik het weer eens nodig had. Iemand pijn te doen.
Ik was te soft aan het worden. Ik wilde niet weer zo verlieft worden op iemand. Zo als ik verlieft was geweest op Jessica. En nog steeds was. Ook al was ze dood, ik dacht vaak aan haar. Het was al minder geworden. Maar nu ik dat meisje steeds vaker zag in het café. Ik pakte een klein mesje. Maar bedacht me en greep naar een spuit.Ik liep weer naar Emily toe. en stak de spuit in haar arm. Ik haalde bloed uit haar arm. Ze keek geschrokken naar de naald. "stop, waarom, laat me gaan" zei ze. Ik werd gek van haar geschreeuw. Ik draaiden me om en pakte een nietmachine en begon haar mond dicht te nieten.Emily schreeuwde eerst nog van de pijn. Maar toen haar mond helemaal dicht was, gleden er alleen nog tranen over haar wangen.Er liep allemaal bloed over haar kin. Ze draaiden haar hoofd weer van me weg. Maar ik draaiden haar hoofd weer terug en maakte het ook vast aan de tafel.

Ik pakte een teaser en hield die tegen de nek van Emily aan. Ik had hem wat lager gezet zo dat ze niet buiten westen zou raken. Ze verkrapte helemaal van de schok die door haar lichaam ging.Daardoor scheurde de nietjes een beetje uit, en ging ze nog meer bloeden. Ik pakte de spuit weer en stak hem nu in de slag ader in in haar pols."je houd toch zo van spuiten zetten" zei ik. Ik keek haar met een grijns aan. Ze schudde langzaam haar hoofd."niet"? vroeg ik en pakte weer de teaser. Ik hield hem nu tegen haar buik. Er kwam een gesmoorde kreet uit de mond van Emily. Ik genoot hier echt van.Emily haar ogen draaiden weg van de pijn. Ik vond het nu wel genoeg geweest. Ik pakte een klein scherp mesje en haalde hem in een snelle beweging langs haar keel. Er spoot weer een hele straal bloed uit. Dat zag er altijd zo mooi uit. Het bloed wat uit de slagader spoot. Ik draaiden mij om en pakte een glas en schudde hem helemaal vol met whiskey. Mijn handen zaten onder het bloed, en er kwamen allemaal afdrukken op het glas.
Maar het maakte mij niet zo veel uit.Ik bleef naar het levenloze lichaam kijken. Misschien als ik het snel zou opruimen kon ik toch nog even terug naar het café misschien was ze der dan nog.Ik dronk de whiskey in een slok op en gooiden het glas tegen de muur. Ik liep naar het lichaam van Emily toe. Ik sloot haar ogen. Ik wikkelde haar snel in een witte doe en droeg haar naar de grote oven. Ik schoof het levenloze lichaam er in en stak het aan.Langzaam slokte de vlammen het lichaam op.

Normaal bleef ik er altijd naar kijken. ik hield van de geur van een mens dat verbrand werd. Maar vandaag wilde ik snel gaan douche en terug naar het café gaan.

Ik had snel gedoucht en was alweer op weg terug naar het café. Toen ik binnen kwam keek ik meteen het café rond waar ze was. Ik kon haar niet meteen vinden. Dus ik dacht eerst dat ze weg was. Maar ze was in een hoek gaan zitten. Ik liep meteen op haar af. Toen ze me zag zwaaiden ze naar mij. "is deze stoel bezet"? vroeg ik. ze schudde haar hoofd. Ik ging tegen over haar aan de tafel zitten. Ze lachten even naar mij.Ze streek even met een voet langs mijn been, eerst dacht ik dacht het perrongeluk was.Maar toen ik haar aankeek zag ik dat ze een glimlach op haar lippen had."ik dacht dat je weg moest" zei ze toen. Ze pakte een sigaret uit haar handtas. Ik haalde mijn schouders op. Snel pakte ik mijn zippo uit mijn zak en hield hem voor haar sigaret. "dank je wel" zei ze. "je bent een echte man". Ik wenkte de barman, hij wist natuurlijk al wat ik moest."wil je ook nog wat drinken"? vroeg ik toen ik naar haar half legen glas wees. Maar ze schudde haar hoofd. Ze blies de rook uit richting mij.Ik keek even naar de hoek, de band was nog aan het spelen, dus ik was inderdaad best wel snel terug.De barman gaf me mijn glas whiskey aan en ik stak een sigaar op."wat moest je nu gaan doen"? vroeg ze weer."niks belangrijks" zei ik maar, ik hoopte dat ze niet door zou gaan vragen.

Ze zuchten en ging een beetje anders zitten. Ze keek het café rond. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, ik had wel eens vrouwen mee genomen naar huis, en dan niet om te vermoorden. Maar dit was anders. Ik voelde me aangetrokken tot haar, en ik was zo veel ouder dan haar. Dit was gewoon slecht. Ik denk dat ze misschien net 20 was, en ik was een man van 41. Normaal deed ik mannen vermoorden, en nu was ik zelfs zo iemand geworden. 2 mannen had ik vermoord, een echte pedofiel, en een man die alleen maar jongen vrouwen nam.En die vrouwen deden het alleen maar voor het geld.

"wat zit je toch steeds te dromen" zei ze toen ze tegen mijn been aan trapte. Ik keek haar geschrokken aan. Ze schudde haar hoofd en draaiden haar hoofd naar de jazzband. Ik deed of ik over haar schouder naar de band keek, maar ik was eigenlijk naar haar aan het kijken.Hoe ze haar hoofd mee bewoog op het ritme van de muziek. Ze had een mooie lach op haar gezicht. Haar rode lippen zongen zacht mee. Ze waren mooi rood, en haar neus, was zo schattig en lief. Ze draaiden zich terug naar mij en ik draaiden snel mijn hoofd weg. Zo dat ze het niet zou merken, maar ze had het wel in de gaten. Gelukkig zei ze er niks van. Maar haar blik zei meer als genoeg.